Lokasyon: Karacaköy Kampı, Şile, İstanbul, Türkiye

Yazar: Mert Gümüş / @mertgumustr
Tarih: Kasım / 2019

Merhaba sevgili kampatmak.com okuyucuları,

Her sabah olduğu gibi 8 civarlarında kalktım. Ailemle kahvaltı sofrasına oturduk. Televizyonda Evliya Çelebi belgeseli vardı. Bir yandan kahvaltımızı yapıyor bir yandan Evliya Çelebi'nin gezdiği yerleri izliyorduk. Zaten birkaç zamandır kamp yapma isteğim vardı. O an verdiğim kararla masadan kalktım ve aileme ''Ben gidiyorum'' dedim. ''Nereye?'' dediler. ''Şile taraflarına kamp yapmaya gidiyorum'' dedim. Peki oğlum dikkatli ol dediler.

Yarım saatlik bir hazırlık sonunda yola koyuldum. Aklımda belirli bir yer yoktu. Karacaköy civarlarında manzarası çok güzel olan, ücretsiz kamp yerleri olduğunu duymuştum ve oraya doğru gitmeye karar verdim. Yol üzerinde bir markete uğrayıp konserve yiyecek, su, kek ve ekmek aldım. Ani bir karar olduğu için kamp yemeğiyle pişirmekle uğraşmak istemeyip kendimi sadece manzaraya ve anı yaşamaya vermek istedim. İlk başta bulduğum yer kamp yapmaya elverişli değildi, ama 2. denememde bulduğum yer bana gerçekten çok güzel bir deneyim yaşattı. Merak edenler için; Karacaköy merkezde ki camiye geldiğinizde sola ayrılan dar bir yol olduğunu görecekseniz, o yola girin, düz ilerleyin, karşınıza Karacaköy mezarlığı çıkacak, düz gitmeye devam edin toprak yol sizi kamp yaptığım alana çıkaracaktır.



Kamp Alanına geldiğimde yaptığım ilk şey mıntıka temizliği oldu. Temizlik bittikten sonra çadırımı kurdum. Malzemelerimi havalandırıp çadırın içine yerleştirdim. Daha sonra kamp sandalyeme oturup, kulaklığımı taktım ve kendimi o eşsiz manzaraya bıraktım. Çok güzel bir deneyimdi. Şehrin o gürültüsünün, stresinin, sıkıntısının tam tersi derin bir sessizlik vardı. Biraz müzik dinledikten sonra oranın yerlilerinden biri köpeği ve çocuğuyla yanıma geldi. Ayak üstü biraz sohbet ettik. ''Burası biraz serin olur, genelde aşağıda kamp kuruyorlar dikkatli ol gece üşüme'' dedi. ''Kamp Ekipmanlarım sağlam merak etmeyin. Buralardan gece vakti gelen geçen olur mu, güvenilir mi?'' diye sordum. ''Kimse geçmez merak etmeyin iyi kamplar.'' dedi ve gitti.

Hava kararmaya yakın karnım acıktı, konservemi açtım fakat kaşık almayı unutmuştum😀. Ekmekle sıyıra sıyıra yemek zorunda kaldım. Kamp hayatı da bu değil mi zaten? Kolaya alışmayacaksın her türlü zorlukla baş edebileceksin😀. Derken zaman su gibi akıp geçti. Hava karardı. Bende çadırımın ve tulumumun içerisine girdim ve biraz internette bir şeyler okudum. Havanın kararmasıyla ılık olan hava aniden soğumuştu. Biraz uyuklamışım saat 12 gibi uyandım. Çadırımın fermuarını açtım ve gökyüzüne baktım. O an gördüğüm büyülü ışıkları ve içimdeki hissi burada kelimelere dökemem. Mutlaka yaşamalısınız.



Gece hava 5-6 derece gösteriyordu ancak deniz kenarı, rüzgarlı bir tepede olduğum için hissedilen büyük ihtimalle eksi 5 / 0 derece arasıydı. Uyku tulumum kış şartlarına uygun olduğu için gece hiç üşümedim hatta yer yer bunaldığım oldu. Hiç bir tıkırtı dahi duymadım sadece dalga sesleri geliyordu. Sabah olduğunda tekrar çadırımın fermuarını açtım ve baktım ki her yere sis inmiş burnumun ucunu zor görüyorum 😀. Toparlanması biraz çamurlu olsa da çok güzel bir deneyimdi. İnsana gerçek özgürlüğün hazzını veriyor...

Meraklısına Kamp Ekipman Bilgilerim


• Çadır: Guntack Brabus 4
• Uyku Tulumu : Husky Anapurna
• Mat : Evolite Superlite 300
• Çanta : Cakard 80+10 lt
• Çadır Lambası : Zerlight